Thursday, 14 April 2011

Home


I am often alone, and rarely lonely.



I am very quiet, and never shut up.
I thrive on stress, but hate feeling pressured.


I am utterly lost, and don't wish to be found.
I am married, but have no ring.
I love the quiet, and fill it with music.


I am compulsively restless, and dream of doing nothing.
I don't like weeds, but wish my garden was a carpet of poppies. 
My memory is abysmal, but I can't let go of the past.


I despise shopping, but love going out.
Just so I can get that "coming home" feeling.
Posted by at
Labels: , , ,

9 comments:

  1. MiM14 April 2011 at 15:25

    mooi!

    ReplyDelete
  2. Barbaramama14 April 2011 at 15:36

    Wat een fijne "place to BE"....

    ReplyDelete
  3. jackie14 April 2011 at 16:10

    Anna I am so glad you are blogging regularly once again! I hope that is a good sign that you are feeling better and digging out of the cold winter blues!

    ReplyDelete
  4. Sigrid14 April 2011 at 16:15

    wat een heerlijk thuis-huis hebben jullie!

    ReplyDelete
  5. Tracy Glover14 April 2011 at 19:53

    This is beautiful. I also liked one of your recent posts when you said that your anxiety actually meant that you were at an important point of transition in your life. It was a beutiful, positve wasy of accepting difficulties and seein them perhaps as a natural part of the process of change. Lovely blo. x

    ReplyDelete
  6. { studio S }16 April 2011 at 06:52

    i love this, Anna!

    ReplyDelete
  7. francis16 April 2011 at 15:19

    Prachtige tekst , met al die tegenstellingen die juist compleet maken.
    Door jouw blog ben ik regelmatig terug in het verleden toen al mijn 4 kinderen nog klein waren en dus allemaal thuis.
    Ik was ( en ben ) een "alleen-staande" moeder met een fulltime baan . Best druk dus .
    In het onderwijs heb je niet alleen naast je gezin een hele klas met kinderen maar ook al hun ouders en veel collega's ....
    Hoe ik dat allemaal gedaan heb ..... wauw .
    Ook nog eens zonder alimentatie .....
    Nu is alles anders . Kinderen staan op eigen benen en zijn geweldige lieverds en leukerds .
    Veel om trots op te zijn en dankbaar voor te zijn . Het is toch het grootste geschenk ... die kinderen ! Geniet ervan Anna !

    ReplyDelete
  8. danasparkle22 April 2011 at 14:09

    this post about your home, sounds like me & my home. we must be kindred neighbours.
    *

    ReplyDelete
  9. Carla Delgado27 April 2011 at 18:27

    I totally agree when you say "I am often alone, and rarely lonely." because that is exactly how i fell as well.
    thank you for sharing!!

    ReplyDelete

Thanks ever so much for sharing your thoughts!

Subscribe to: Post Comments (Atom)